عوض نمی شود

هزار سال رفته و جهان عوض نمی شود

چه قرن ها گذشته و زمان عوض نمی شود

به ضرب تیر ها اگر عقاب از میان رود

هدف عوض شود ولی کمان عوض نمی شود

«یکی ز شب گرفتگان، چراغ بر نمی کند»

که شب ز نور در چراغشان عوض نمی شود

چهار چار چار هم ز کوی ما گذر کند

بهار همان بماند و خزان عوض نمی شود

تمام شهر در شب و تمام شب سکوت شد

که حرف های بی صدا نهان عوض نمی شود

مسیر گرچه در میان راهشان نهان شود

به ناله های قوچ ها شبان عوض نمی شود

زمین ز کوششــش فقط به دور خود چرخ زند

وگرنه این نظام کهکشان عوض نمی شود

به ذات می رسد فقط تمام این ستمگری

زبان اگر جدا شود دهان عوض نمی شود

سرایت نگاه ها همیشه ارث بوده است

و با امید و حدث یا گمان عوض نمی شود

همیشه درد های ما فرای مرز می رود

از این طرف به آن طرف چنان عوض نمی شود

ستم همیشه ظلم شد، سراسر جهان یکیست

یکیست این کلام ها، بیان عوض شود فقط